گل واژه های آسمانی

مادر پیر مرا نکته ای زیبا گفت

هر چه شب با من زیست از بد دنیا گفت

.

گفت پروانه مشو که بسرگردانی

لای انگشت کتاب سالها می مانی

.

فکر طاووس مباش که به عیبت خیزند

وز چه کژدم نشوی که ز تو بگریزند

.

گر شوی شعله شمع از تو می پرهیزند

ور شوی اشک به چشم زیر پایت ریزند

.

زندگی آینه نیست که در او می نگری

زندکی خاک ره است که بر او می گذری

.

گر چه غم همره توست دل به اندوه مبند

چون خم حافظ باش خون به دل باش و بخند

.

نه زمین باش نه خاک که تو را خوار کنند

وانگهی ذهن تو را پر ز مردار کنند

.

آسمان باش که خلق به نگاهت بخرند

وز پی دیدن تو سر به بالا ببرند